home
- Details
Ik ben geen handwerk-type, dat zeg ik best vaak en ik doe mijn best er naar te leven, Naald en draad? Geef mij maar een lijmpistool!
Dat zeg ik niet zomaar, dat heeft een hele goed reden: zelfbescherming!
Mijn moeder is namelijk ont-zet-tend goed met haken. On huis had vroeger voor alle ramen van die halve gordijntjes van heel fijn filigraan-haakwerk met leuke patronen. Elk half jaar ofzo werd het hele huis voorzien van nieuwe gordijnen, die had mijn moeder dan even in elkaar gehaakt omdat ze uitgekeken was op de vorige. Ik herinner me nog een gigantisch tafelkleed met een schitterende pauw, helemaal in wit, ook van dat fijne filigraan haakwerk. Ze was ook erg goed met breien, maar dat deed ze minder.
MIjn oma was namelijk ont-zet-tend goed met breien. Ik heb nog trauma's van alle kriebelende truien met patronen er in waar ik zelf om gevraagd had. Niet dat ik ze wilde, maar ik moest nogal op mijn woorden letten, omdat er altijd wel een trui aan kwam. Of een vest. Ik moet wel bekennen dat mijn Grote Rode Kater trui wel erg tof was. En die rood/roze angora-wol trui was lelijk maar het gescheld van mijn moeder toen dat ding een keer in de wasmachine was beland was ook geniaal. Alles onder de rood-roze pluis!
Mijn andere oma was overigens ont-zet-tend goed met borduren, haar hele huis hing vol met van die landschappen. Ze heeft voor mij een keer een heel tof aan-de-muur-hang-ding gemaakt met mooie paarden. Die vond ik erg leuk, de landschappen beperkte ze gelukkig tot haar eigen huis.
Ze waren ook alle drie (moeder en de beide oma's) erg goed met naald en draad en naaimachine enzo.
Nu kun je je afvragen, waarom ben ik er dan zo slecht mee?
Nou, dat is het dus, ik denk niet dat ik er geen talent voor heb (in tegenstelling tot wat ik vaak beweer), het is meer dat ik het nooit geleerd heb. Hoe getalenteerd mijn vrouwelijk voorouders ook waren met handwerk-technieken, hun didactische vaardigheden lieten hier en daar wat te wensen over. Als ik met een haaknaald en een bolletje wol bezig was om imposante knopen te maken dan nam mijn moeder het over, en in no-time was er een half kunstwerk af. Dan kreeg ik het in mijn kluifjes geduwd met een "en nu jij, je hebt het gezien!". Uiteraard kon ik er dan nog geen zak van, waarna het weer overgenomen en met een vermoeide en teleurgestelde zucht afgemaakt werd. Mijn brei-oma was niet anders, en mijn borduur-oma wilde me best iets leren maar die was van mening dat borduren voor bejaarden was en dat ik vingerverf vast leuker vond.
Daar had ze gelijk in, maar niet vanwege de leeftijd. Om iets te leren moet je het eerst een paar keer gedaan hebben, of meer dan een paar keer. En de eerste pogingen zijn kliko-waardig maar dat is onderdeel van het leerproces. Mijn moeder (hoe lief en goedbedoelend ze ook was) heeft dat stukje een beetje gemist. Het beweren dat ik geen talent heb voor handwerken heeft zij me 'geleerd' en het heeft me tot op vorige week op veilige afstand gehouden van hobbies die een nare bijsmaak kunnen opleveren.
Vorige week besloot ik dat dit hele gedoe stom is. Haken, breien en borduren zijn ideale hobbies om op de bank te kunnen doen. Gewoon voetjes omhoog en gaan, geen afdekzeilen tegen verfspatten, geen ramen open bij -10 vanwege de stank of giftige dampen en geen droogtijden. Ik had al kumihimo, dat kan ik, dus waarom niet ook andere hobbies met touwtjes? Bovendien, mijn oma's zijn overleden en mijn moeder woont meer dan een uur rijden van waar ik woon. Ik hoef dus niet erg veel kritiek te verwachten. Bovendien hebben we tegenwoordig youtube waar hele geduldige mensen op uitleggen hoe iets moet. Als ik dat nodig heb dan leggen ze het 30 keer uit, zonder te klagen of vermoeid te zuchten. Ik ben dus niet meer afhankelijk voor mijn 'lessen' en dat scheelt denk ik heel veel.
Je zou kunnen zeggen dat ik een volwassen vrouw ben en dat ik me niet van de kritiek of de teleurgestelde blik van mijn moeder aan hoef te trekken. Maar ze blijft mijn moeder, en ik blijf haar dochter, het is een beetje ingewikkeld.
Ik ben in ieder geval wel volwassen genoeg om een leesbrl nodig te hebben om te kunnen leren haken... dat is ook iets nieuws in mijn leven!